ՔԱՌԱՍՈՒՆ ԴԱՐ՝ ՔԱՌԱՍՈՒՆ ՏԱՐՈՒՄ (ՍՊԱՐԱՊԵՏԻՆ)
 |
| Սեղմեք նկարի վրա ամբողջությամբ կարդալու համար |
Դու որ քո կոչմամբ
Անվանակից էիր
քաջ Մխիթարին,
Գևորգ իշխանին..
Թեկուզ Սարգսյան՝
Վազգեն անունով,
Դու մեր նորօրյա
Քսաներորդ դարում
Հինգերորդի պես,
Ազգդ կանգնած էր
Կործանման եզրին…
Դու պետք է լինեիր
Այն քաջն ու արին,
Որ շուրջդ խմբած
Բազում քեզպեսներ՝
Պետք է փրկեիր մեր ժողովրդին,
Այն ժողովրդին,
Որը, ո՞վ գիտի,
Առանց ձեզ հիմա
Գերին էր դարձել
Ո՞ր ժողովրդի…
Դու՛,
Որ քո ապրած
Քառասուն տարում
Քառասուն դա՜ր էիր
Մեջդ ամփոփել՝
Քառասունդարյա մեր պատմությունը,
Պետք է դառնայիր
Մեր նոր աստվածը,
Մեր սրբությունը…
Քո մեջ ապրում էր
Մեր Արամ արքան,
Որ սկիզբն էր
Մեր Ուրարտական թագավորության…
Մեջդ նիրհում էր
Posted by Hayk
on 05:09.
Filed under
Բանաստեղծություններ,
Դավիթ Մշեցի
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0